XI

♪Rihanna - What Now

   Wtulona w ramię blondyna słodko spała sobie na jego kolanach. 

Ktoś zapukał do drzwi. Thomas Morgenstern ściągnął głowę dziewczyny ze swoich kolan i ruszył w kierunku drzwi. 

-Jest Karina ? - spytał natychmiast Janek Ziobro tak by austriak nie zamknął im drzwi przed nosem.

-Tak.Ale dla Ciebie jej nie ma- wskazał na zamyślonego szatyna w zielonej koszulce. Kamil już szykował się do jakiejś riposty jednak lekkie kopnięcie w kostkę przez Stefana wybiło mu ten pomysł z głowy.

Stoch przyszedł tutaj by z nią porozmawiać. Po długich namowach kolegów z kadry zgodził się wyłącznie z nią porozmawiać. Nie mógł obiecać że ją przeprosi bo zawsze może działać pod wpływem impulsu. I to właśnie dlatego nie poszedł sam a z odsieczą w postaci Stefka i Janka. 

-Kamil daj jej na dziś spokój - kontynuował już szeptem Morgi. 

-Kto ma mi dać spokój? - usłyszeli głos dochodzący z pokoju brunetki, która właśnie pojawiła się w drzwiach. 

-Emmmm no bo Karcia... Kamil chciał z tobą pogadać - wydukał wściekły na kolegę Janek. No bo jak przyjdzie co do czego to Stoch najchętniej by spieprzał! 

-A Kamil potrzebuje adwokata ? Minąłeś się Jasiu z zawodem - zakpiła.

-Karina możemy pogadać - zapytał spokojnie Kamil patrząc prosto w jej zielone oczy. Ruszyło go coś. Widział coś na skraju nienawiści a smutku, łez a radości, uśmiechu i rozczarowania. 

-Jasne, wchodź - dodała z uśmiechem, jednak ten uśmiech nie był szczery i prawdziwy. Był taką przykrywką złości i łez. 

-A ty Jasiu znowu za adwokata ? Weź się może zastanów czy ty na studia prawnicze  nie chcesz iść ? - dodała śmiejąc się z młodego skoczka kiedy ten chciał wejść do niej za Kamilem. 

Zamknęła drzwi pod którymi na pewno koczowali Jasiek ze Stefanem podsłuchując.Spojrzała się wymownie na Stocha, który jak gdyby nigdy nic rozsiadł się na łóżku i w swoje łapska wziął JEJ aparat.

-Tak bardzo mi ją przypominasz - rzekł półgłosem. Był on może trochę bardziej spokojniejszy i melancholijny. Już nie było tego BUUUU przez Ciebie moja żona nie żyje BUUUU!!!   

-Kamil...

-Ale dlaczego życie musi byc takie popieprzone i musiałaś tam byc ? - zapytał wgapiając się ciągle w podłogę, unikał jej spojrzenia jak ognia.

-Masz twarde dowody że to twoja żona spowodowała wypadek a to że ja tam byłam to jest jeden wielki przypadek! Mógł tam byc każdy! Zrozum to!!!!!!- podniosła głos.

-Myślałem że jakoś będę mógł z Tobą pogadać ale jak widać się nie da! - krzyknął i z hukiem opuścił pokój fotografki.

Czuła jak łzy naciekają jej do oczu. Ale obiecała sobie że nie będzie przecież płakać przez tego gnojka!
Szybko podniosła się z podłogi, wyciągnęła z walizki swoje dżinsowe i mega poszarpane rurki ubrała jakąś bluzkę i zniknęła za drzwiami łazienki. Nałożyła śladową ilość pudru na swoją twarz lecz szybko z niego zrezygnowała ponieważ był o co najmniej dwa tony jaśniejszy niż jej opalona twarz. Użyła więc tylko maskary.
Wzięła swoją kartę od pokoju, portfel i jeszcze wychodząc spojrzała w swoje lustrzane odbicie. Uśmiechnęła się do samej siebie i uniosła dwa kciuki w górę. Z uśmiechem opuściła swój pokój i pobiegła do hotelowego baru.

-Poproszę dwie zgrzewki sześciopaków - uśmiechnęła się do kelnera, który natychmiast spełnił jej życzenie.

-45 KUN. - wypowiedział niezbyt perfekcyjnym angielskim ale dziewczyna go zrozumiała. Schowała prędko trunek do swojej wielkiej torby i ruszyła ku drzwiom pokoju Macieja i Piotrka.

-O Karcia! Jaki miły gośc! - krzyknął Żyła. - A co ty tam tu nam niesiesz co ? - ukradkiem próbował spojrzeć to siostra przyjaciela do nich przytaszczyła. Wchodząc w głąb pokoju ujrzała Kotów razy dwa, zmarnowanego Stefka, który właśnie użalał się Kubackiemu jaki to on jest biedny ponieważ nie może dostać się do swojego pokoju, Janka, Klimka, Krzyśka Bieguna i Kłuska.

-Za mało żeś tego piwa przyniosła - stwierdził smutno kadrowy złotousty.

-Ale ja nie wierzę w cuda - odparła szybko. Żyła spojrzał na nią zdezorientowany.

-No chyba nie chcesz mi powiedzieć że nie masz jakiegoś zapasu co ? - uśmiechnęła się cwaniacko.

-Aaaaa Kocurku! Dajno mi tu swoją walizkę. - uśmiechnął się wesoło.

-No nie no Żyła bez jaj! Nie mów mi że chowasz wódkę w mojej torbie - bulwersował się Maciek.

-Jaja to są na Wielkanoc Kocurku! - krzyknął i popukał mi w czoło.




No to było tak że jedno piwko a później po kieliszeczku. Ale tylko jeden. No ale trzeba na drugą nóżkę i na rączkę i na główkę i skoczkowie powoli zaczęli wymyślać przeróżne preteksty do toastów.
Karina poczuła nagły przypływ gorąca i zapragnęła wyjść na balkon. Zachwiała się i wpadła wprost na kolana młodszego Kota.

-UUuuuuu Karcia ty to nie na balkon tylko do łóżka - zaśmiał się.

-Maa...Maciek yyy... jakie ty propozycje składasz mojej siostrze - Krzysiek by ponabijać się ze starszej siostry zaczął udawac pijanego. Ona nawet tego nie zauważyła- czuła się tak źle.

-Dobra no to dobranoc państwu. Karcia pomachaj ładnie tutaj że zgromadzonym - rzekł w jej stronę Maciej i pomachał jej własną prywatną ręką skoczkom.

-Ale Maciuś idziemy na spacer i będziemy pili wino  i pójdziemy popływać i będzie fajnie no nie ? - pytała go a on nie mógł wytrzymać ze śmiechu.

-Ahhh toś się załatwiła Karinka ! - zaśmiał się.




       BUM! Huk totalny, który wyrwał Kamila Stocha z jego krainy. Hałas dochodzący z korytarza oderwał go od książki. Coś gdzieś w środku nakazywało mu sprawdzić co się tam dzieje. Otworzył swoje drewniane drzwi i prawie zachłysnął się śmiechem. Ujrzał kosmiczny obraz pijanej Kariny i prowadzącego ją Macieja Kota.

-No i co stoisz baranie! Pomógłbyś mi ! - krzyknął sfrustrowany.

-Ja ?

-Tak ty!


-Cholera Maciek puśc ją bo z tobą coś robic to gówno  nie robota! - Stoch przełożył sobie fotografkę przez ramię i szedł spokojnie w stronę windy.

-No to co Kamyk ? Sweet focia na instagrama ? - zakpił sobie Maciek.

-Ja nie jestem takim głąbem jak ty żeby się wszystkim chwalić - odbił piłeczkę.

Doczłapali się wreszcie pod jej pokój. Prawie odetchnęli z ulgą. Pojawił się jednak kolejny problem.
Gdzie ona schowała kartę od pokoju ?

-Ty Skarbie a masz może jej kartę do pokoju ? - zaśmiał się Kamil.

-Ty weź mnie nawet nie wkurzaj tylko sprawdź jej kieszenie. -odparł towarzysz.

-Ja ? Do jasnego diabła to ty z nią byłeś więc chyba Tobie bardziej wypada no nie ? - krzyknął zdenerwowany.

-Cicho! Nie drzyj się debilu! - powiedział Kot przeszukując kieszenie dziewczyny w poszukiwaniu karty pokojowej.

-HA! I co i co ? - wydarł się gdy odnalazł zgubę.

-Dobra Sherlocku otwieraj te drzwi.

-Voila - wskazał na nadal zamknięte drzwi. Kamil zabrał mu kartę odwrócił ją i otworzył drzwi.

-Drugą stroną idioto.

Weszli do pokoju i położyli Karinę na łóżku.  Stoch dopadł od razu do szklanki z wodą stojącej na stoliku po czym zabrał z fotela poduszkę i rozłożył się obok Inki. 

-Co ty robisz - zapytał zdziwiony Kot.

-No chyba nie liczyłeś że zostawimy ją tutaj samą - odparł zbulwersowany Kamil.


********************************************************
Bardzo, bardzo przepraszam za to coś u góry. Za wszystkie niewyłapane błędy i literówki. Na swoje usprawiedliwienie mam to iż jestem chora. Nabawiłam się zapalenie płuc na święta :( A już się dopytywałyście o coś nowego  i nie chciałam byście za długo czekały :))
Jest masa dialogów mało opisów ale naprawdę nie miałam pomysłu.  Przepraszam !


A korzystając z okazji chciałabym złożyć Wam najlepsze życzenia świąteczne!