XXII - cz. druga

cz. I

Skoczkowie wrócili do wioski grubo po trzeciej. Janek będący  pod wpływem alkoholu – bo on nie był pijany ani wypity- nawet nie przyglądał się na łóżko Kamila, które było tak jakby puste. Dopiero kiedy oprzytomniał o piątej nad ranem wpadł w furie i panikę. Może zemdlał jak wracał sam? Albo ktoś go pobił ? Porwali go? Cholera! Gdzie on jest.  Pospiesznie ubrał dres i poleciał do pokoju Macka i Piotrka. No miło by było gdyby któryś ruszył dupę aby otworzyć! Wściekły pobiegł do pokoju Sobczyka, już miał pukać ale do jego łepetyny dotarło że   jak powie Grześkowi o zniknięciu chłopaka to będzie dym. I Kruczek się dowie i w ogóle będzie jazda. Ostatnią nadzieję pozostawiał w Kacprze i Dawidzie. Ruszył do ich pokoju.

-Kuźwa! Jak masz jakieś zaburzenia ze snem to twój zasrany problem. Ale nas w to nie mieszaj. – wydukał zaspany Kubacki. No tak, bo się królewnę obudziło. A jak jego budzik wyje na cały hotel to kurwa mac wspaniale jest!

-Kamila nie ma! – Janek darł się jak opętany. Zza drzwi wyłonił się kolejny nie ogar – serwisman kochany, najdroższy Skrobot równie wściekły co jego współlokator.

-Jasiu, ja  wiem że ty wypiłeś no ale weź się opanuj. Żebyś Stocha nie widział… Weź idź się połóż i wstań jeszcze raz. – chłopaki potraktowali go jakby był pijany. A on nie był pijany. Kamila nie było. Cholera. Wszedł by do Kariny, sprawdzić czy może ona czegoś nie wie bo chyba zmyli się  razem. Ale no przecież oni i tak by się pokłócili więc na pewno nic  nie wie.

         Kurczowo wtuleni w siebie zasnęli. Ciesząc się sobą nie przewidzieli jednego – że skoczkowie kiedyś wrócą i zaczną go szukac. Ze snu wyrwało ją walenie do drzwi. Spanikowała. A jeśli to trener albo Grzesiek? A jak wyleci z roboty a on z kadry ? Nie no to byłoby naprawdę głupie wywalić go z kadry kiedy zdobył złoto na Igrzyskach.

-Ej! – szturchnęła go – Puka ktoś.

-Mhm… - mruknął przytulając dziewczynę bardziej.

-No Kamil do cholery jasnej! Puka ktoś!

-Co-o? – podniósł się do pozycji półsiedzącej i spojrzał na nią z totalną pustką w głowie. Wskoczył szybko w spodnie zebrał swoje rzeczy z podłogi i zamknął się w łazience. Otworzyła drzwi. Ujrzała w nich zielonego z nerwów Janka.

-Czemu ty masz na sobie Kamila bluzę? – zapytał ze zdziwieniem. Spanikowała! Zakładała byle coś na szybko… Nie zauważyła że to jego bluza. Cholera…

-Jasieńku czy ty mi się przyszedłeś pytać czyją mam bluzę na sobie ? O piątej nad ranem. – jakoś wykaraskała się udzielając mu jakże inteligentnej odpowiedzi.

-Kamila nie ma. Nie widziałaś go jak wróciłaś ze skoczni ? – zapytał z taką desperacją w głosie że aż jej się szkoda go zrobiło. W między czasie zdążyła jeszcze kopnąć buta Kamila pod łóżko, zanim spotka się ze spojrzeniem Ziobry.

-No widzisz że u mnie go raczej nie ma. A może poszedł pobiegać ? Wróci na pewno, ale nie rób afery Jasiu – uśmiechnęła się, co jeszcze bardziej go podbudowało. W końcu wyszedł z jej pokoju. Westchnęła głośno padając na łóżko.

-Wyszedł? – z drzwi łazienki wyłonił się mistrz olimpijski. Jej mistrz. Wstała natychmiast. Uśmiechnął się.

-Ładnie Ci w mojej bluzie wiesz? – poczuła jego oddech na szyi, chciał ją przytulić, ale uciekła pod okno wpatrując się kurczowo z krajobraz za oknem. Nie dał za wygraną. Podszedł do niej i przytulił od tyłu. Uśmiechnęła się pod nosem kiedy odgarnął jej grzywkę. Czuła się dobrze. Odwróciła się by go pocałować. Wtedy do pokoju wpadł przestraszony Janek.

-Yyy…O…O matko!...Szukałem Cię – rzekł zmieszany kadrowy Sherlock. Kamil i Karina parsknęli śmiechem. Dziewczyna wzrokiem dała mu do zrozumienia żeby poszedł już i wytłumaczył przy okazji wszystko Jankowi. Oni wyszli a ona tak po prostu poszła sobie spać.

-Stary do cholery! Co wy odstawiasz? – kiedy tylko opuścili pokój fotografki, Ziobro napadł na przyjaciela.

-No co? – Stochowi uśmiech z twarzy nie schodził.

-No i czego się szczerzysz? Cieszysz się ze złota czy o jakiejś lasce myślisz. No tak to drugie,  przecież że o Karinie.

-Czy ja naprawdę mam ci coś tłumaczyć ? – westchnął skoczek.

-Przespałeś się z nią tak ?

-Puknij się w czambo! Pieprzony erotomanie!

-I co teraz ? – dopytywał się Jasiu.

-No i nic, idioto ty nie wyżyty – zakpił sobie Kamil. No tak najlepiej kpić z przyjaciela.

^^^

Rano kiedy wchodził do stołówki nie mógł zlokalizować jej wzrokiem. W jego głowie nawet pojawiła się myśl że zwiała. Nieeee no ale nie mogła tak po prostu. Zaczął przyjmować gratulacje od innych sportowców mieszkających z nimi w wiosce. Niepokoił się coraz bardziej… Modlił się wręcz byleby tylko nie uciekła, nie wyjechała i nic temu podobne.

Wyszedł ze stołówki natychmiast kierując się ku pokoju fotografki. Wszedł bez pukania no bo kto tam w końcu pukał. Stała przy oknie i rozmawiała przez telefon.

-Oczywiście przekaże, dziękuję bardzo w jego imieniu – puściła troszkę sztucznych uśmieszków, serdeczności i dopiero kiedy poczuła jego dłonie na swoich biodrach skapnęła się że nie jest sama.

-Przestraszyłem się że uciekłaś. – parsknęła.

-Jakbym miała uciec to bym już uciekła z Jankiem, a ciebie zamknęła w kiblu. – zaśmiała się. Dostała sms’a i od razu wybuchła śmiechem.

„Ogarnijcie te swoje przytulasy bo Was w holu z okna

Widać ! :*”

-No, muszę Ci powiedzieć że masz miluśkiego przyjaciela. – zareagował podobnie jak ona – śmiał się. 


***************
Jeszcze przez chwilę... albo dłuższą chwilę będzie tak słodko :)
A procesy transportowe wykańczają... Byleby do przyszłej soboty! 
Czy tylko mi się wydaje, że jest nas mniej w skocznej blogsferze ?