III

Adele - Someone Like You

  Leżała w białym pomieszczeniu gdzie było czuć bardzo sterylny zapach. Nadal nie mogła zrozumieć słów lekarza
"Ta kobieta nie żyje.,,
Jakby lekarz nie mówił do niej po polsku.

Krzyki , ciężki chód... I śmiech w połączeniu z nerwami. Nikt inny nie mógł kierować się w stronę pokoju poszkodowanej jak tylko jej brat ze Stefanem.
No to się zacznie  - pomyślała

-Oczywiście bez pukania. Bo matka nie nauczyła ? - naskoczyła na brata zaraz na wejściu.
-Oo a podobno macie tą samą matkę. - Stefan starał się być zabawny ale po informacji , którą przekazał mu Kamyk nie potrafił.

-Karinko jak miło że mnie pamiętasz. I widzę że nic ci nie jest.... - kochał jej docinać. I nawet w takich momentach!
-No też się cieszę - A panna Miętus nie dała sobie w kasze dmuchać. No cóż taka już była.
-Krzyś ... - nagle posmutniała.
-... Taka kobieta z wypadku nie żyje. Podobno jej mąż ma tylko przecięty łuk brwiowy ale on zginęła. - powiedziała jednym tchem tak by się nie rozpłakać. Nie dała rady.
Brat przytulił ją i starał się jakoś uspokoić. Ale z jednej strony to nawet dobrze bo da upust emocją.

Stefan obserwował rodzeństwo ale myślami wciąż był przy Kamilu. Starał się to zrozumieć... Ale dlaczego akurat Ewka ?
Myślał i myślał ... WYMYŚLIŁ !!!!!!

-Krzysiek chodź na chwilę teraz - klasnął w dłonie pospieszając go. Wywołany pokręcił głową. No tak wspaniałe wyczucie czasu ma jego przyjaciel .
Tamten spojrzał przepraszająco na Karinę a ona pokręciła głową.

Przysiedli na chwilę na czerwonych plastikowych krzesłach. Nie wiedział na początku jak ubrać swoje myśli i przepuszczenia w całość.
-To ten sam wypadek - zaczął. Krzysztof spojrzał na niego ze zdziwieniem.
-No Kamila , Ewy i Kariny. Rozumiesz ? -zapytał. Młodszy skoczek wstał. Był zdziwiony. Takiego obrotu sprawy nie spodziewał się.
Dopiero teraz uświadomił sobie że poszkodowaną śmiertelnie jest 28-letnia Ewa Bilan-Stoch.
-To dlatego Kamil siedzi na dole - powiedział nagle.
-No brawo geniuszu ! Jezu on będzie załamany... Ja nie wiem co robić. Do cholery jasnej !!!

Stefan był na skraju załamania ? Niee. To po prostu były nerwy nie do opisania. Znając Stocha- a znał go dość długo i dobrze. Wiedział że on się załamie. Nie dziś ... Nie jutro ale za jakiś czas będzie KATASTROFA !!
A co jak przestanie skakać ? A polska drużyna wzbija się na czołówki !!!!
Nie wiedział co robić. Był taki bezradny ...

Najpierw ruszyli w stronę windy. Jednak szybko z niej zrezygnowali. Zbiegli szybko na dół z nadzieją że Stoch jeszcze tam będzie. Kamień z serca im spadł kiedy ujrzeli siedzącego skoczka z głową w dłoniach.
Usiedli nie wiedząc nawet czy on ich widzi. Czy wie że są. Siedzieli tak w ciszy przez dobre 15 minut.
Dręczyło ich natłok myśli. Tą ciszę przerwał Kamil.

-Miała tętniaka! Rozumiecie ! Była chora...Nic mi nie powiedziała. Niby lekkie uderzenie ale spowodowało śmierć. Że też do cholery ja nie mogłem jechać ! - był wściekły. Nie załamany jak zazwyczaj ludzie robią w takich sytuacjach. Miał żal do siebie że nie on prowadził , gdzieś w nim tliła się też złość na Ewe. Bo dlaczego nie powiedziała że jest z nią źle !?!
Koledzy obserwowali go. Nie odzywali się nic bo jeszcze by coś palnęli.
-Dobra czas się ogarnąć. - wstał i już chciał ruszyć w stronę toalet. - No i muszę sprawdzić rozkład jakiś autobusów do Zakopca. - dodał.
-Nie musisz. Marcela przyjedzie tutaj z rodzicami Miętusów.Zabierzesz się z nią. - powiedział.
-CO ? A po co tutaj rodzice Titusa ? - zdziwił się.
-Bo moja siostra miała wypadek. To w nią wjechało wasze auto. Ale jest w dobrym stanie- po raz pierwszy odezwał się Krzysiek. Kamil kiwnął głową i ruszył w stronę toalety.

Internet w telefonie - dobra rzecz. Cały pogrzeb, ceremonię uzgodnił przez telefon. Tylko będzie musiał pojechać i podpisać kilka świstków.
Marcela nie odzywała się. Przysłuchiwała się tylko jak Stoch załatwia wszystkie formalności.
Jednak kiedy skończył rozmawiać zaczęła do niego mówić.

-Kamil. - spojrzał się w stronę brunetki.
-Ja bym tak nie potrafiła , i nie ogarnęła bym się tak szybko nie załatwiłabym i to przez telefon. - powiedziała pełna podziwu.
-Marcyś  ja muszę tera póki jest ok. Później będzie tylko gorzej. - wytłumaczył zdziwionej i zrospaczonej żonie przyjaciela.
-A podobno czas leczy rany. - powiedziała i spojrzała na Stocha. A  w jego oczach zakręciła się łza.


***
Jestem załamana! Medal był w zasięgu ręki... Miało być tak pięknie,  miał być chociaż brąz. A jest to najgorsze miejsce dla sportowca na ważnej imprezie - 4.
Szkoda mi jest chłopaków. Oglądając wczoraj wywiady z chłopakami to aż się serce krajało jak patrzyłaś na łzy w oczach Janka , czy to beznadziejne kłamstwo Kamila że jest okey. Piotrek Żyła wgl się nie pokazał...
Nawet ja chodzę jak struta.
Ale nic się nie stało! Kibicujemy dalej! W końcu sezon się jeszcze nie skończył :)

A im trzeba podziękować za dostarczenie tylu emocji podczas tych skocznych igrzysk. I pomimo tego że nie udało się zdobyć medalu w drużynie  - dla nas i tak są NAJLEPSI !!!!


2 złota Kamila
7 i 12 miejsce Maćka
13 i 15 miejsce Janka
34 miejsce Piotrka
i 30 lokata Dawida!

Za to wszystko dziękujemy !!!

Kolejny rozdział w weekend ;-)