Wstęp

Let It Go

Biały śnieg wieję dziś wieczorem pośród gór
Nie widać żadnych śladów stóp
Wygląda na to, że jestem królową w królestwie izolacji 
Wiatr wyje jakby wirował wewnątrz burzy
Nie mogę go zatrzymać, niebiosa wiedzą że próbowałam

     

Była już dziesiąta trzydzieści a ona nadal była w domu wpatrując się w pogodę panującą za oknem.

Wiedziała że na pewno nie dojedzie na czas. Wiedziała że nie odbierze brązowych medalistów z lotniska. Przecież on ją zabije !?! Do kuchni weszła ich matka. Bała się puścić córkę w tak trudnych warunkach drogowych jakie panowały tego dnia. Nawet podsunęła pomysł bo ktoś inny po nich jechał. Nie chciała się zgodzić. Wsiadła za kółko swojego niebieskiego autka. 

   Na lotnisku w Krakowie był wielki tłum. Wśród tych tłumów brązowi medaliści po przejściach , którzy rozdawali autografy , pozowali do zdjęć lub po prostu rozmawiali z kibicami. Miętus stał pod ścianą wyraźnie zdenerwowany bo jej nadal nie było ! A miała przecież odebrać jego , Stefana i Macieja. Poczuł wibracje w lewej kieszeni spodni. Odczytał sms'a którego nadawcą była Karina. 

"Spóźnię się! Kocham Cię ;**  "

Uśmiechnął się. Nie był już tak zdenerwowany.

  

    Ewa Stoch śmiało przekroczyła próg lotniska.poszukując wśród tłumów swojego męża. Jej złotka. Zauważyła go kiedy podnosił na ręce jakoś małego chłopca i robi sobie z nim zdjęcie. Aż jej się ciepło na sercu zrobiło i na chwilę zapomniała o doskwierającym bólu głowy. 

Zauważył ją. Chciał przepchnąć się przez tłum by przywitać się z żoną. 

Oczywistym cudem byłby fakt iż jego nie zatrzyma jakiś dziennikarz. Musiał udzielić krótkiego wywiadu. 

Do Ewy podszedł Piotrek Żyła. Nie miał transportu do domu. Justyna bała się wsiadać za kółko w taką pogodę jeszcze jego syn był przeziębiony. Nie miała go z kim zostawić. Jego ostatnią deską ratunku byli Stochowie. 

-Ewcia! Jak miło Cię widzieć! Kochana ty moja najdroższa prosi cię Piotr Wiewiór Żyła abyś go do Wisły odtransportowała. To po drodze jest ! Dobra kobieto ..? - zrobił proszącą minkę na co Ewa parsknęła śmiechem.

-Sorry Piotruś. Już mówiłam Justynie że nie dam rady. Jeszcze jedziemy do mojej mamy na obiad.- opowiedziała fotografka kiedy ktoś zasłonił jej oczy. To był Kamil! 

-Hej kochanie - odwróciła się i dała mu buziaka w policzek. 

-Cześć. Żyła dziennikarze cię podobno szukają. To tam wiesz ... Gdzieś tam o są z TVP - powiedział wskazując na Macieja Kurzajewskiego.

-Kamil pojedziemy do mojej mamy na obiad. - za komunikowała mu żona. On nie chciał się dziś kłócić. Dopiero co wrócił z Val di Fiemme. Zgodził się.

Poszli jeszcze pożegnać się ze sztabem i trenerem. A Ewa złożyć gratulacje  chłopakom i trenerowi

~*~

Witam Was na nowym blogu !!!
Tym razem skoczne opowiadanko :D Co wy na to ?
Jeżeli jeszcze nie byliście to zapraszam do zakładki Bohaterowie oraz Opis gdzie znajdziecie szereg informacji na temat tego bloga i kontakt do mnie :-)
Chcecie być na bieżąco z tym blogiem to dodajcie go do obserwowanych lub zostawcie adres spamu  tutaj.
Proszę Was o szczere komentarze, pisać co jest źle a ja będę starała się to poprawić :-)
Wygląd bloga na pewno się zmieni ponieważ czekam na szablon , który wykonuje dla mnie Iza.
No i oczywiście życzę powodzenia w trzymaniu kciuków za naszych drogich skoczków [i nie tylko].
A dla chłopaków wysokich lotów i powtórzenia sukcesów z Val di Fiemme !!!
Całuski moje kochane ! ;**